http://www.digitales-online.org/2002/


Forum*Autonomie, zelfbestuur en zelforganisatie - Anne en Marine Rambach


"Intellos Précaires", Anne en Marine Rambach
>>22/01- 14:00
Volgens de auteurs zijn “intellectuelen” “zij die een vakmanschap uitoefenen dat als dusdanig beschouwd wordt”, betrekking hebbend op schrijven, cultuur of onderzoek. Paradoxaal genoeg zijn deze vaak hoog gediplomeerden toch “precair”, wat betekent “dat ze buitengesloten worden of zich buitengesloten hebben uit inherente statuten” van hun domein: de loondienst met een arbeidsovereenkomst van onbepaalde duur of een ambtenaarsfunctie.
De meeste precaire intello’s zijn tussen 25 en 35 jaar en wonen vaak in het centrum van de stad, in een heel bescheiden optrekje, met hoogstens wat boeken en een computer, wat de verwarring tussen privé en openbaar leven illustreert. Zelden zijn ze getrouwd of wonen ze samen, slechts weinigen hebben kinderen.
De PI leven op een minimumloon, soms minder, soms meer. Volgens de auteurs vallen ze overal een beetje tussen en leven ze zonder de gebruikelijke kenmerken van hun klasse.
Hun consumptiegedrag kan bijvoorbeeld onder geen enkele bekende categorie worden ingedeeld. Ze geven veel uit aan cultuur, maar hebben bijvoorbeeld geen auto, waarbij ze ecologische ideeën linken aan budgettaire druk. Hun bescheiden budgetvakantie combineren ze met een familiebezoek of een professionele activiteit.
Ontsproten aan begunstigde sociale klassen en als bezitters van een “symbolisch en cultureel kapitaal”, bevinden ze zich vaak in dezelfde situatie als arbeiders onderaan de sociale ladder. Vaak is hun toekomst onzeker, vinden ze de weg niet naar de sociale zekerheid en zijn ze weinig op de hoogte van hun rechten. Slechts een klein deel geniet van een uitkering. Vaak weten ze niet welke rechten en plichten aan hun statuut verbonden zijn.
Op professioneel gebied zijn ze vaak hyperactief en vervullen ze soms verschillende activiteiten tegelijk, periodes die afgewisseld worden met minder lucratieve activiteiten, vaak militant of puur voor het plezier. Bovendien beperken deze veelvoudige activiteiten zich niet tot één sector.
Daarenboven is het ontwikkelen van netwerken onontbeerlijk om contracten te vinden. Die netwerken kunnen corporatistisch, vriendschappelijk, familiaal, politiek, communautair of professioneel zijn. Overigens beschouwen PI’s het werk dat men hen toekent soms als een geschenk. Wat niet betekent dat ze allemaal zonder ambities leven. Sommigen willen slechts produceren en leren, terwijl anderen interessante functies hopen te bekleden en vooruitgang willen maken in hun carrière.
Competent, productief en flexibel als ze zijn hebben ze evenwel een ambigue verhouding met het bedrijf. Het bedrijf ziet hen als makkelijke, competente, productieve en weinig eisende werkkrachten die bovendien minder kosten omdat ze niet in de structuur geïntegreerd zijn. De PI’s van hun kant leven in de marge van de economische structuren en blijven er toch een rol in spelen.
In deze bepaalde situaties en ver van het arbeidsrecht, maken bepaalde sectoren uitgebreid gebruik van deze mensen: multimedia, televisie, pers en vooral de staat (secundair onderwijs, onderzoek en universiteit).


Cet article a été écrit par Anne en Marine Rambach {} le 29/12/2003